Voorgedragen gedichten op 29-11-2013 te Apeldoorn

Oorlog? Oorlog  is zinloos. Waarom, waarom was er oorlog? Om mensen een slecht leven te geven? Oorlog is zinloos. Het doet mensen pijn. Niemand wilt oorlog. Het is vreselijk. Mensen gaan dood. Ze verliezen hun gezin, familie. Gelukkig is het nu voorbij. We herdenken het. we zullen nooit meer vergeten wat er is gebeurd. Marlou   De zon gaat weer onder, de oorlog is even voorbij. Als de zon weer op gaat, is de oorlog er weer bij. De zon, de warmte en het licht. De oorlog, de kou en de pijn. Ze horen niet bij elkaar, ze zijn goed en kwaad. als water en vuur. Maar als de zon ondergaat, is de oorlog even voorbij. Sam   Een minuut stilte. Een minuut. Beelden flitsen door je hoofd. Een donkere nacht. Geschreeuw. Een helder beeld. Waarvan je niets snapt. Opgesloten in een stinkend hok. Uren lang opgepropt. De beelden versnellen. Uren ploegen door de sneeuw. De vijand helpen. Tegen je wil. Uiteindelijk kom je vrij. Toch is het niet fijn. Geen steun. Trompetgeschal. De hele oorlog in een minuut. Enli

Door |2013-12-28T07:54:50+01:00december 8th, 2013|Geen categorie|0 Reacties

Het verhaal van M. Gerritse vertelt op 29-11-2013

Mevrouw M. Gerritse vertelt tijdens de herdenking te Apeldoorn op 29-11-2013 het verhaal over haar vader Ap Gerritse. Als kind heb ik wel eens gevraagd:  Pap, wat zijn dat voor rare vlekken op je been? En dan zei hij: O, daar hebben muggen me gebeten. Ja, dat kon.  Jaren later, ik denk zo midden jaren zeventig (hij zal toen rond de vijftig zijn geweest) kwam er via via een verfomfaaid boek in ons huis. Het was letterlijk stukgelezen en moest beslist weer terug naar de eigenaar. Het bleek het verhaal van een Haarlemse brandweerman te zijn, die zijn verblijf in Rees had beschreven . Aan de hand van het verhaal in dat boek heb ik voor het eerst, voorzichtig vragen stellend, een deel van zijn verhaal te horen gekregen. Het was een teer onderwerp, en een heel verhaal kwam er niet.  Wel de uitleg van die plekjes op zijn been:  Vlooien- en luizenbeten, die waren gaan zweren en blijvende littekens hebben achtergelaten.  Het leven van alledag ging door, en er werd niet meer over gepraat. Op 2 december 1944 was er in Apeldoorn een grote razzia, een drijfjacht, op mannen tussen de 16 en 55 jaar. Van buitenaf naar het centrum toe werkend werden de straten afgezet, en huis na huis doorzocht, op zoek naar de mannen die ze wilden oppakken om te gaan werken in Duitsland. Dit is mijn vaders verhaal: “De Duitse soldaten waren onderweg naar ons huis. Ik had mij verstopt in de boomkwekerij van de buren, mooi midden tussen de coniferen. Toen werd ik geroepen door het buurmeisje: “Je moet hier wegwezen, want ze schieten de hele kwekerij overhoop.” Achteraf bleek, dat ze Joden in huis verstopt hadden, die ze wilde beschermen. [...]

Door |2024-11-14T22:24:36+01:00december 8th, 2013|Geen categorie|0 Reacties

Toespraak burgemeester C. Gerwers op 29-11-2013 te Apeldoorn

Rede von Bürgermeister Christoph Gerwers anl. der Gedenkveranstaltung am 29.11.2013 - im niederländischen Apeldoorn - es gilt das gesprochene Wort - Sehr geehrter Bürgermeister-Kollege Berends,  sehr geehrter Herr Disberg,  verehrte Zeitzeugen,   liebe Schülerinnen und Schüler der Montessorie-Schule,  meine sehr geehrten Damen und Herren, Frau Hanni Fink, eine heute 84-jährige Zeitzeugin aus Rees, die heute leider nicht an der Gedenkveranstaltung hier in Apeldoorn teilnehmen kann, erinnert sich noch ganz genau an das, was im Winter 1944 / 1945 in unmittelbarer Nachbarschaft ihres Elternhauses in Rees-Groin geschehen ist: „Das sind Bilder, die man nie mehr los wird“, hat sie kürzlich gesagt. Sehr geehrte Damen und Herren, liebe Schülerinnen und Schüler, für die Einladung zur heutigen Gedenkveranstaltung hier in Apeldoorn danke ich Ihnen herzlich. Ich bin heute hier, um gemeinsam mit Ihnen der Razzia vom 02.12.1944 und deren Folgen zu gedenken. Vor fast genau 69 Jahren wurden auf dem hiesigen Marktplatz 11.000 Menschen versammelt. 4.500 Männer wurden deportiert, 850 von ihnen in die Zwangsarbeiterlager in Rees und Umgebung gebracht. Als 15-jähriges Mädchen hat Hanni Fink beobachtet, dass die Zwangsarbeiter Lauf- und Panzergräben ausheben mussten und unter katastrophalen, menschenunwürdigen Umständen im Lager untergebracht waren. „Sie waren nachher nur noch in Lumpen gekleidet, hatten großen Hunger und wurden von den Aufsehern gepeinigt“, so Frau Fink. Viele der Zwangsarbeiter sind in Rees zu Tode gekommen. Als Bürgermeister der Stadt Rees schäme ich mich für das, was vor 69 Jahren in unserer Stadt passiert ist, auch wenn es Menschen gegeben hat, die die Zwangsarbeiter unterstützt und Ihnen auf der Flucht geholfen haben. Allerdings bin ich froh, dass die Zeitzeugen seit einigen Jahren, also viele Jahrzehnte nach den schrecklichen Vorkommnissen, aufeinander zugehen und sich die Hände reichen. Nach zig Jahren des Schweigens, der [...]

Door |2013-12-22T00:15:29+01:00december 8th, 2013|Geen categorie|0 Reacties

Herdenking te Apeldoorn op 29 november 2013

Op 29 november 2013 werd te Apeldoorn voor de 10 e keer een herdenking gehouden ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de 2e razzia welke op 02-12-1944 te Apeldoorn heeft plaatsgevonden. Met name de slachtoffers van Kamp Rees werden herdacht. De vele gasten werden ontvangen in de Burgerzaal van het gemeentehuis te Apeldoorn. Daar hingen vele foto's van kamp Rees. Ook hingen er zelf gemaakte gedichten van de kinderen van de Montessorischool Passe-Partout. De gasten werden ontvangen door de kinderen van de genoemde school en kregen bij aankomst een kopje koffie of thee met het daarbij behorende plakje cake.                       Er kwamen zo'n 150 volwassenen en zo'n 55 kinderen op deze herdenking af. De gasten kwamen uit veel verschillende provincies, zoals Noord Holland, Utrecht, Drente, Overijssel, Gelderland en Friesland.  Ook waren er weer veel mensen uit Rees en de grensstreek tussen Nederland en Duitsland  aanwezig.  Onder de gasten waren eveneens 9 oud dwangarbeiders. Omstreeks 13.00 uur verliet men de Burgerzaal en ging men naar de Raadzaal van het gemeentehuis.       De gemeente Rees werd vertegenwoordigd door de burgemeester heer C. Gerwers en mevrouw T. Oostendorp, de gemeente Oude IJsselstreek werd vertegenwoordigd door de locoburgemeester G. van Balveren en de gemeente Apeldoorn door de burgemeester J. Berends.              Sprekers deze middag waren ;  de heer  J. Berends, mevrouw T. de Jonge, de heer C. Gerwers en mevrouw M. Gerritse.           Burgemeester C.Gerwers uit Rees gaf aan dat hij het bijzonder vond dat het monument te Apeldoorn is geadopteerd door een basisschool. Daardoor blijft het verhaal achter het monument voortbestaan. Ook gaf hij aan dat hij blij is dat men in Rees nu Nederlandse vrienden heeft en dat die vrienden zich ook onder de oud dwangarbeiders bevinden. ( [...]

Door |2014-03-26T17:58:38+01:00december 5th, 2013|Geen categorie|1 Reactie

Herdenking te Rees op 09-11-2013

Zoals altijd werd ook dit jaar op 09 november een herdenking te Rees gehouden. Maar liefst 31 personen hadden zich in Apeldoorn verzameld en zijn vervolgens naar Rees vertrokken. Voorafgaande aan de herdenking te Rees, zijn we eerst met het gezelschap uit Apeldoorn naar de Melatenweg gegaan. Daar werd door de oud dwangarbeiders J de Louter en A. Gerritse een bloemstuk gelegd namens alle dwangarbeiders die in geheel Nederland zijn opgepakt en zijn afgevoerd naar Rees.  Er werd stil gestaan bij hetgeen hen en hun medelotgenoten in de winter van 1944 - 1945 in Rees is overkomen Vervolgens zijn we afgereisd naar het monument te Rees, nabij het busstation. Bij aankomst was het al behoorlijk druk. Burgemeester Gerwers heette de mensen allen welkom, speciaal de mensen die vanuit Nederland waren gekomen. Er waren dit keer zelfs mensen uit de provincies Zuid Holland, Utrecht, Overijssel en Friesland aanwezig. Mevrouw Nijkamp heeft een verhaal over haar vader verteld. Deze was op 02-12-1944 opgepakt in Apeldoorn en kwam zoals zo velen in Kamp Rees terecht. Toen hij later weer thuis kwam na zo'n 75 kilometer te hebben gelopen, was hij sterk vermagerd en vervuild. Hij zat onder de luizen en was in 3 maanden tijd bijna 30 kilo afgevallen.  Zijn haar was lang en verwilderd. De eens zo keurig geklede man zag er nu uit als een smerige zwerver. Hij kwam de straat inlopen en zag zijn dochter Netty. Hij sprak haar aan. Netty herkende haar eigen vader niet meer. Dat deed haar vader enorm veel verdriet.             De aanwezigen legden hetzij een bloemstuk , hetzij een windlichtje bij het monument.        Na afloop van de herdenking ging het gehele gezelschap naar het Koplinghaus en werden er herinneringen opgehaald en [...]

Door |2024-11-14T22:24:36+01:00december 3rd, 2013|Geen categorie|0 Reacties