Geen categorie

In 2023 en 2024 heeft historica Renske Krimp- Schraven, baanbrekend werk verricht door een overzicht te geven over wat dwangarbeid nu voor velen heeft betekend. Renske Krimp - Schraven. Portretfoto NIOD 2022. . De een moest zien te overleven en de ander heeft een onbezorgde tijd gehad. Ze heeft een podcast gemaakt, getiteld "Gedwongen"en er is op grond daarvan ook een tentoonstelling geplaatst in het Nationale kamp Amersfoort. Vervolgens heeft ze het boek "Te werkgesteld"uitgebracht. Mevrouw Krimp-Schraven heeft o.a. de heren Jan de Louter en Ben Tesink geinterviewd. Beide heren hebben in het verschrikkelijke Kamp Rees gezeten. Ben Tesink wordt genoemd in de Podcast en de tentoonstelling in Amersfoort en Jan de Louter wordt genoemd in het boek "Tewerkgesteld". . ** De podcast ; Bevel! Miljoenen Europese mannen moesten zich tijdens de Tweede Wereldoorlog melden om dwangarbeid te doen voor Duitsland. Na thuiskomst werd er vaak nauwelijks nog over gesproken. In de vijfdelige serie Gedwongen vertellen de laatste getuigen over de Arbeitseinsatz. In de negentig zijn ze inmiddels. Ze vertrokken als tiener en werden maanden- soms zelfs jarenlang tewerkgesteld. Zo werden ze volwassen in de snelkookpan van de oorlog. Voor welke dilemma’s kwamen ze te staan? En wat doet dwang met een mens? In de vijfdelige serie Gedwongen van het Nationaal Comité 4 en 5 mei en het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies vertellen de laatste getuigen over de Arbeitseinsatz. In de podcast spreekt radiomaker Tjitske Mussche met vijf mannen die tijdens de oorlog dwangarbeider zijn geweest: Co Knuppelder, Ben Tesink, Wim Missel, Cor van Dijk en Pieter Bouma. AFLEVERING 1 Co, Cor, Pieter, Wim en Ben zijn doodgewone tieners. In hun vrije tijd zijn ze te vinden op het voetbalveld of de [...]

Op zaterdag 20 april werd in zaal Ter Voert in Megchelen het nieuwe boek getiteld "Theo Nijland, de man met de lange ladder " gepresenteerd. Theo Nijland, de man met de lange ladder vertelt het verhaal van het gezin van Theo en Lieske Nijland uit het kleine grensdorp Megchelen in de Achterhoek. Het paar trouwt in de crisisjaren, sticht samen een gezin en wordt vervolgens geconfronteerd met de harde werkelijkheid van de Duitse bezetting. Met het einde van de oorlog in zicht wordt het gezin getroffen door een dramatische gebeurtenis. Dit boek is een ode aan de kracht, strijdbaarheid, doorzettingsvermogen, geloof en de liefde van eenvoudige, hardwerkende mensen als Theo en Lieske, hun kinderen en dorpsgenoten in tijden van crisis, oorlog en wederopbouw. Sabine Nijland (1967), kleindochter van Theo en Lieske, schreef dit aangrijpende boek vanuit het perspectief van haar vader Bennie. Sabine groeide op in Zeddam, studeerde theologie en was werkzaam als pastor en geestelijk verzorger. Daarnaast was ze trauma-counselor en geestelijk begeleider. Eerder schreef ze Uw weg, mijn weg en Om wie jij bent. Specificaties Auteur: Sabine NijlandEindredacteur: Nico LettinckEindredactie streektaal: Marije StompsProjectmanager: Geert Wendt ISBN: 978-90-832579-4-5Type: hardcoverPrijs: € 24,95Aantal pagina’s: 152 Het is te bestellen via ; https://achterhoekuitgevers.nl/bestellen/ . Het mooie aan dit boek is dat er ook in het dialect c.q. streektaal wordt geschreven. B.v. de Leer = de ladder, Pillen = dikke sneeen brood, de Piep laeg = moe, Pot-deur-mekare = stamppot, Tuutenhok = kippenhok, 't Huuske = het gemak c.q. de wc, Haoks en Lieke = haaks en recht, Buutn aosem = buiten adem, enz,enz. Theo Nijland maakte deel uit van het plaatselijke verzet. Hij heeft samen met andere leden van dat verzet vele dwangarbeiders uit Kamp Rees geholpen. Maar hij ging s'nachts ook vaak alleen op pad. [...]

Op 02-02-2024 kregen wij te horen dat op 18-12-2023 Andre Horlings was overleden. Andre was al geruime tijd ziek ( nierfalen ), maar zijn overlijden kwam toch nog geheel onverwachts. Andre heeft een grote bijdrage geleverd aan ons boek "de Verzwegen Deportatie ". Hij was een journalist in hart en nieren. Hij schreef de laatste jaren voor o.a. Historiek. Dat is een onafhankelijk online geschiedenismagazine voor een breed publiek en trekt maandelijks honderdduizende bezoekers. Andre was zeer begaan met de geschiedenis en het heden. Hij schreef voor Historiek o.a. ; https://historiek.net/tussen-verdringen-en-herinnering-dwangarbeiders-in-rees-194445/46723/ Tussen verdringen en herinnering: dwangarbeiders in Rees (1944/’45) Auteur:André Horlings <https://historiek.net/author/andrehorlings/>9 november 20214 minuten leestijd https://historiek.net/heldenrol-voor-moedig-megchelen-in-194445/19397/ Heldenrol voor moedig Megchelen in 1944/’45 ~ André Horlings 19 december 20177 minuten leestijd . Maar Andre had ook een persoonlijke website. Zijnde ; https://horl.yolasite.com/ Daarin schreef hij tientallen artikelen. Zoals ; https://horl.yolasite.com/daan-jansen.php >> Het verhaal over Daan Jansen, een dwangarbeider die het leven liet in Kamp Rees https://horl.yolasite.com/monument-voor-megchelen.php >> Het verhaal over het monument in Megchelen. https://horl.yolasite.com/onverwerkt-verleden.php >> Het verhaal van een onverwerkt verleden van een dwangarbeider. https://horl.yolasite.com/nsb-burgemeester-pont.php >> Het verhaal van burgemeester Mr D.F Pont. https://horl.yolasite.com/verzoening.php >> Het verhaal van de vijandschap die omsloeg naar verzoening en vriendschap. https://horl.yolasite.com/video-kamp-rees.php >> Het verhaal over de video over Kamp Rees. . Wij zullen Andre nooit vergeten. Hij rust in vrede.

Op 02 januari 2024 deelde bestuurslid Wilma Assink mede dat zij stopte met het zijn van bestuurslid van onze Stichting. Ze gaf aan dat ze de leeftijd had bereikt waarop ze ongebonden wilde zijn. Zij zag op tegen alle verplichtingen die het zijn van secretaris met zich meebrengt. Denk daarbij o.a. aan de bezoeken aan de diverse herdenkingen, de organisatie van onze eigen herdenking, het leggen en onderhouden van de diverse contacten en daardoor het nakomen van de dan gemaakte afspraken, zoals b.v. het bezoeken van de school die ons monument heeft geadopteerd en het bijwonen van de diverse vergaderingen, enz,enz. Wilma was een van de drie personen die op 3 augustus 2004 onze Stichting heeft opgericht. Vanaf 2001 was ze al bezig met de randzaken omtrent de dwangarbeid die op 02-12-1944 in Apeldoorn heeft plaatsgevonden. Zo heeft zij het persoonlijke verhaal van haar vader mogen opschrijven en heeft ze die daarna met ons gedeeld. Na 23 jaar vond Wilma het tijd worden om haar vrije tijd op een andere manier te gaan invullen. Denk daarbij aan haar hobby zijnde hardlopen, het omgaan met en het bezoeken van haar kinderen en kleinkinderen en het gaan reizen met haar man John. En ze heeft daarin HELEMAAL gelijk! We danken haar voor de vele jaren van inzet. Ze heeft heel veel voor onze Stichting betekend. Hetzelfde geldt voor haar man John. Elk jaar was hij weer bereid om foto's te maken van de herdenkingen en lezingen. Het vertrek van Wilma is voor onze Stichting best wel een aderlating. Maar Wilma zou Wilma niet zijn als ze niet over haar aftreden had nagedacht en al een opvolgster op het oog had. Ik moest die maar eens gaan polsen [...]

Zoals reeds aagegeven werd op 24 november in Apeldoorn de jaarlijkse herdenking gehouden ter nagedachtenis aan de slachtoffers van Kamp Rees en de Treinbeschieting te Werth op 03-12-1944. Vanwege het zeer slechte weer kwamen er dit keer minder bezoekers dan de voorgaande jaren. We mochten zo'n 110 volwassenen en zo'n 56 kinderen ontvangen. De eerste kwamen om 12.30 uur de Burgerzaal binnen. Gelet op het weer werd er besloten om de gehele herdenking in de Raadzaal te gaan houden. Dus ook de bloemlegging. De bloemen werden na afsluiting van de herdenking door de kinderen van de Montessorieschool Passe partout, naar het monument buiten gebracht. Sprekers waren deze dag, Quincy Bobbink, de burgemeester van Apeldoorn Ton Heerts, de burgemeester van de Stadt Rees de heer Sebastian Hense en Wilma Assink. Fotograaf vandaag was zoals gewoonlijk de heer John Assink. Vooraf werd aangegeven dat men moest aangeven of men wel of niet op de foto wilde en/of de foto op de site geplaatst mocht worden. De school gaf aan dat geen enkel kind op de foto mocht. Derhalve zult u van hen ook geen foto's zien. De kinderen zongen een lied, genaamd "Het is stil in mij" en 3 kinderen droegen een heel mooi gedicht voor. Nadat de heer Disberg de herdenking had geopend gaf hij het woord aan burgemeester Ton Heerts. Deze had de onderstaande toespraak. Welkom, bij de jaarlijkse herdenking van de Apeldoornse dwangarbeidersvan Kamp Rees. Een bijzonder welkom aan onze gast uit Rees, HerrBürgermeister Rense, herzlich willkommen. Sehr schön, dass Sie hier sind.Ook een hartelijk welkom aan alle leerlingen van basisschool PassePartout. En een woord van dank aan Arend Disberg en Wilma Assink, diedeze herdenking al sinds jaar en dag organiseren.Bij de vorige herdenking [...]