Tijdens de herdenking te Apeldoorn werden de onderstaande gedichten voorgedragen.

Vrede hoe blij ben je dan
Het gevoel van vrij zijn 

Het gevoel van evenwicht

Het gevoel van vreugde 

Geen gevaar meer 

Gewoon over de straten kunnen lopen 

Om te vieren dat de oorlog voorbij is  

Fleur


Ik snap de mensen niet

Waarom geweld over het geloof?

Ik snap de mensen niet

Waarom ruzie over huidskleur?

Ik snap de oorlog niet

Er komt nooit een winnaar

Ik snap de oorlog niet

Waarom geen vrede? 

Frank


Hard werken, voor niks

Elke dag hetzelfde

Veel slachtoffers

Ik zie duisternis om me heen

In mijn dromen zie ik vrede

En nu herdenken we deze tijd

Dit mogen we nooit vergeten

Stan


Ik probeer me voor te stellen 

hoe het is geweest 

om te werken in kamp Rees. 

Mensen waren uitgeput 

en konden niet meer. 

Er was bijna geen eten 

en alles deed hen zeer. 

Andere mensen bij de grens hebben eten gebracht 

en hielpen ze later ontsnappen in de nacht. 

Misschien waren die mensen wel bang voor hun leven, 

maar ze hebben wél hulp gegeven.

Danne