Zoals reeds aangekondigd werd op 10-03-2019 te Rees de herdenkingstocht van Rees naar Megchelen gehouden.
In 2010 werd er voor het eerst een herdenking opgezet in een samenwerking tussen de Oudheidkundige Vereniging Gemeente Gendringen, Comitë Leefbaarheid Megchelen en de Stadt Rees.
Het was dit keer voor de 10-e keer dat deze tocht werd gehouden.
Het weer tijdens deze herdenking en tocht deed ons denken aan de eerste keer. Ook toen waaide het hard en viel er veel regen.
Burgemeester C. Gewers opende de herdenking bij het infobord aan de Melatenweg.
( Alle foto’s zijn gemaakt door J.Assink).
Daarna werden zoals gebruikelijk bloemen gelegd en werd er stilgestaan bij wat er allemaal in Kamp Rees is gebeurd.
Vervolgens ging men op weg naar Megchelen.
Degene die de 8,5 of 11 km afstand te lang of het weer te slecht vonden, konden zich in afwachting van de lopers, opwarmen in zaal ter Voert.
Vanwege het slechte weer werd dit keer de herdenking te Megchelen in de Martinuskerk gehouden.
Nico Snelting opende de herdenking en hete iedereen welkom.
In de kerk was op dat moment ook een tentoonstelling geplaats van de Oorlogsgravenstichting.
Burgemeester Otwin van Dijk opende het woord. Hij gaf aan dat herdenking een groot goed is en dat we dan stil staan bij het woord vrijheid. Hij vindt het heel belangrijk om te blijven herdenken, zodat de geschiedenis zich niet kan herhalen. “We denken dat we nu in zo’n vrije wereld leven”, stelt Van Dijk. “Maar je ziet nog steeds om ons heen bewegingen waarbij soms vreemdelingen of de rechtstaat in het gedrang komt. Het is altijd goed om de lessen die de geschiedenis ons leert op je te laten indringen. Zodat we de vrijheid waar we nu in leven niet als vanzelfsprekend moeten beschouwen.”
Oud dwangarbeider J. de Louter gaf aan dat hij blij was dat hij samen met oud dwangarbeider A.Gerritse bij deze herdenking aanwezig konden zijn.
Voor de overlevenden van het kamp heeft de herdenkingstocht veel betekenis. “Heel mooi”, laat Ab Gerritse weten. “De verbondenheid en het begrip wat ze hebben voor onze positie toentertijd, dat is een heel groot goed vind ik.” Ook Jan de Louter had deze dag niet willen missen. “Dit is zo iets fantastisch dat je tegenwoordig ook als vrienden bij elkaar bent. Natuurlijk doet het je wel wat. Je denkt weer terug, maar het is fantastisch”, laat De Louter weten.
Volgens organisator Snelting is de herdenking ook een manier om de Duitsers te helpen hun oorlogsgeschiedenis te overwinnen. “Nu praten we er wel heel open over maar dat was in het begin natuurlijk wel anders. Dat was een heel zwarte bladzijde in het oorlogsverleden van Duitsland.”
Mary Heylema was met haar zus Leny bij de herdenking in Megchelen. Ze droeg een gedicht voor dat herinnert aan haar vader Teun die in kamp Rees zat.
Terug naar Rees
Op de plek waar mensen bakstenen waren,
inwisselbaar, simpel neer te leggen in de tocht,
vertrok hij toen het tijd was, zijn tijd.
De grens bereikt begon de vrijheid.
Nog een meter, nog een stap
tot aan de boerderij
die hem omarmde als een vriend.
Aangesterkt liep hij toen verder,
stad na stad het land door
tot waar zijn toekomst lag.
Maar met het stijgen van de jaren
kwam de gehate plek weer dichterbij,
al bleef de afstand even ver.
Rustig zat hij in zijn stoel, zo leek het,
alleen zijn oogopslag verried
wat niet in woorden kon gevat.
Zwijgen bleef een kurk op het verleden.
Dus laten we het opgepotte donker voor hem naar buiten brengen.
Laten we nieuwe plekken bouwen waar geleefd, geliefd mag worden.
Laten we louter bakstenen stapelen, ze warmen aan ons hart.
Daarna werden de bloemen neergelegd.
Leave A Comment