Tijdens de herdenking te Apeldoorn droegen 3 kinderen hun zelfgemaakte gedichten voor.

 

Eerste gedicht

Kijk die mooie weide,

Een weide met groen gras.

Waar het licht is en vredig.

Er vliegen vogels over, mooie witte duiven.

Maar iets maakt deze weide donker en zwart.

Het zijn de witte kruizen,

Waarmee het gras is bezaaid.

Duizenden, en allemaal met een naam,

Namen van onschuldige mannen, in de oorlog verloren gegaan.

Zij hadden een droom, een droom van vrede.

Daarvoor hebben zij gevochten, zij hebben ons bevrijd.

Wij mogen hen dankbaar zijn en als dank nog een ding voor hen doen,

Hun laatste wens waar maken: Laat er nooit meer oorlog zijn.

** Jildou

 

Tweede gedicht.

Gedicht voor het lied

Oorlog is niet leuk.

Ik wil weg.

Ver weg naar een land waar alles leuk zal zijn.

Ik wil terug.

Terug naar mijn familie.

Ik wil naar de toekomst.

Zal daar geen oorlog zijn?

Waarom zal er oorlog moeten zijn?

Ik wil ver weg hier vandaan.

Daar zou geen oorlog zijn.

Ik wil vluchten.

Ik wil gaan

** Romy

 

3e gedicht.

Gedicht voor de minuut stilte

Oorlog

Vroeger was er oorlog.

Vandaag ook.

Morgen, weet ik niet.

Maar één ding weet ik wel.

Wij zijn er voor elkaar.

Wat er ook gebeurt.

Vroeger waren we er voor je.

Vandaag zijn we er voor je.

Morgen zullen we er voor je zijn.

Wat er ook gebeurt.

Ik ben er voor je.

Voor altijd.

** Kik