Op vrijdag 27 november 2015, hield de Stichting Dwangarbeiders Apeldoorn 1940-1945 in samenwerking met de Montessorischool Passe Partout en de Stichting Bevrijding ’45 haar jaarlijkse herdenking in het Gemeentehuis te Apeldoorn. De opkomst was net zoals voorgaande jaren groot.
De gasten komen binnen.
Vele oude bekenden , maar ook vele nieuwe gezichten kwamen op de herdenking af. Er waren zelfs mensen uit Delft en Voorburg naar de herdenking gekomen. Via het internet had men gelezen dat er een herdenking te Apeldoorn was. Ze hadden een vader die ook in Kamp Rees gezeten heeft en ze wilden meer over Kamp Rees te weten komen.
Bij deze herdenking waren er vier “Reesgangers “aanwezig, te weten, de heren J.H. van Essen, J de Louter, B. Tesink en A. Gerritse. De nieuwkomers hebben contacten gelegd met de aanwezige oud dwangarbeiders en hebben daardoor op vele vragen een antwoordt gekregen.
Tijdens de herdenking werden we blij verrast met de komst van de familie David uit Bussum. Deze brachten een dagboek mee. Dit dagboek beschrijft de belevingen in Kamp Rees van de heer Piet David. De heer P. David is geboren op 18-06-1911 en is overleden op 28-04-1996. Hij schreef het dagboek in 1950. Na overleg met de familie David is besloten dat de gehele tekst van dit dagboek op onze site geplaatst gaat worden.
Na het ontvangst in de Burgerzaal van het Gemeentehuis Apeldoorn, ging men naar de Raadzaal, alwaar de herdenking zou aanvangen.
Sprekers deze middag waren ; Jan de Louter, Tineke de Jonge, Burgemeester C. Gerwers en Jan Huizinga.
Jan de Louter
Tineke de Jonge
Burgemeester van Rees, de heer C.Gerwers
Jan de Louter, die zelf een oud dwangarbeider is, gaf in zijn toespraak aan dat hij na de oorlog voor zijn werk vaak naar Duitsland moest. Hij kwam dan vaak het bord Rees tegen. Op een gegeven moment kon hij de weg naar Oberhausen wel dromen en steeds als hij in de buurt kwam van Rees, gaf hij gas. Hij wilde deze plek zo snel mogelijk voorbij rijden. Kamp Rees had hem zijn jeugd afgenomen. Als hij aan Rees dacht dan kwam een gevoel van verdriet en afschuw op hem af. Doordat hij via de Stichting Dwangarbeiders Apeldoorn 1940-1945 in contact was gekomen met het gemeentebestuur van Stadt Rees, is zijn denkbeeld geheel veranderd. Hij kan nu zonder onrustgevoelens langs de afslag 4 , de afslag naar Rees, rijden. Met veel plezier gaat hij nu naar de herdenking in Rees, welke elk jaar op 09 november wordt gehouden. Jan de Louter heeft nu zelfs vrienden in Rees. Hoe anders dan 70 jaar geleden.
Tineke de Jonge, verwees in haar toespraak naar de recente gebeurtenissen in Parijs. Ze las een brief voor die in de krant had gestaan. Hiermee gaf ze aan dat oorlog van alle dag is en dat de liefde altijd gaat winnen van de haat. ( haar toespraak zal t.z.t op de site geplaatst worden ).
Burgemeester C. Gerwers, gaf aan dat hij het verschrikkelijk vond wat er in de oorlogsjaren in zijn Stad is gebeurd. Hij deelde mede dat hij ontzettend blij is dat we gezamenlijk herdenken en dat hij een vriendschap heeft kunnen opbouwen met de oud dwangarbeiders. Hij vind het fijn dat er mensen uit Nederland op 09 november naar de herdenking in Rees komen. Hij vind het geweldig dat wij in Apeldoorn, de mensen uit Rees, met open armen ontvangen. Door samen te herdenken kunnen we elkaar steunen en het opgelopen verdriet verwerken.
Jan Huizinga
Jan Huizinga vertelde het verhaal over zijn oom Dricus Doppenberg. Zijn oom werd samen met zijn boezemvriend Daan Jansen in Apeldoorn op 02 december 1944 opgepakt. Ze kwamen samen in Kamp Rees terecht. Dricus kwam weer thuis. Daan helaas niet. Die kwam om op 02-03-1945 tijdens een brand die in kamp Rees heerste. Het was een heel ingrijpend verhaal. ( De toespraak staat op de site.)
Tussen de sprekers door werd er door leerlingen een gedicht voorgedragen. Al deze gedichten komen t.z.t op de site te staan.
Ook werd er door de leerlingen een lied gezongen. Dat was een lied van Kinderen voor Kinderen, getiteld “Hallo Wereld “. Het was een geweldige uitvoering.
“Hallo Wereld”
Na de plechtigheid in de Raadzaal ging men naar buiten voor het vervolg van de herdenking.
Buiten werd een derde gedicht voorgedragen.
Na het gedicht werd overgegaan tot het volgen van de trompettist van de KMAR.
Deze gaf het Nederlands Taptoe Signaal. Dat werd gevolgd door een minuut stilte. Vervolgens werd een Kort Signaal Voorwaarts gegeven, waarna men het 1e couplet van het Wilhelmus zong.
Daarna ging men over tot het leggen van de diverse kransen en bloemstukken op en rond om het monument “de dwangarbeider”.
De kinderen sloten de bloemlegging af.
Daarna volgde de onthulling van het infobord. ( zie aparte berichtgeving ). Na de onthulling van het infobord ging men naar binnen om na te praten.
Bij deze willen we alle gasten bedanken voor hun aanwezigheid en voor hun bijdrage aan deze geslaagde herdenking. Een speciaal woord van dank gaat uit naar de Gemeente Apeldoorn, voor het ter beschikking stellen van de Burgerzaal en de Raadzaal. We hopen u allen volgend jaar op vrijdag 02 december 2016 weer te mogen ontmoeten.
Leave A Comment