Op 20-03-2011, werd er een wandeltocht gerorganiseerd vanaf de Melatenweg te Rees, naar de Julianaweg te Megchelen.
Infobord
Voordat de tocht gelopen zou worden, zou men nog stilstaan bij het leed wat heeft plaatsgevonden in de jaren 19444-1945 in kamp Rees. Nadat we ons verzameld hadden bij de gemeente werf van de gemeente Rees, liepen we naar het infobord, de plek waar eens kamp Rees heeft gestaan. Bij het infobord aangkomen, werden er wat woorden gesproken en werd er vervolgens bloemen gelegd.
Daarna ging men op pad om de tocht van 8,5 kilometer af te leggen.
Het weer was mooi, de wandelaars waren goed gemutst en de tocht was historisch. Je liep de route die in 1944 en 1945 door de vluchtende oud dwangarbeiders werd afgelegd. Het was een warme dag. Heel anders dan in de jaren 1944 en 1945.
Er was aan alles gedacht, zoals b.v. aan de EHBO. Einddoel was Zaal “ter Voert” in Megchelen. Nadat we even waren bijgekomen en van een bakje koffie hadden genoten en ervaringen hadden uitgewisseld, moesten we ons verzamelen in het kerkje nabij de begraafplaats.
Mies Neuhaus
Daar werd een mooie dienst gehouden ter ere van Mies Neuhaus. Er werd iets verteld over haar daden en haar leven. Ook werd aan Josef Becker een oorkonde uitgereikt. Hij werd daarmee zoals hij zelf zei, overdonderd en hij gaf in zijn dankwoord aan, dat deze oorkonde ( een blijk van dank voor al het verrichte verzetswerk in de Oorlog, ook voor zijn vriend Joep Hakvoort en voor zijn vader was).
Nadat binnen in de kerk was uitgelegd, wie Mies Neuhaus was en wat ze allemaal gedaan had, ging het gezelschap naar buiten. Op het kerkhof werd een monument onthult ter nagedachtenis van Mies Neuhaus en alle andere hulpverleners die samen met Mies Neuhaus hadden gewerkt in het noodziekenhuis te Megchelen. Daarbij was famlie van Mies Neuhaus aanwezig. Zij dachten dat het graf van Mies Neuhaus allang was geruimd en waren dus totaal verrast dat er nu een monument voor haar was gemaakt.
Graf Mies Neuhaus
Het monument voor Mies Neuhaus is gemaakt, door dezelfde kunstenaar als van het mooie monument welke vorig jaar was onthuld. De drie aanwezige oud dwangarbeiders hebben als eerste een bloemstuk bij het graf van Mies Neuhaus neergelegd. Er is nu sprake van een soort verbondenheid / verwevenheid naar beide monumenten toe. Na afloop van de dag zijn de mensen van Apeldoorn nog naar dat monument gegaan en hebben daar ook nog wat bloemen neergelegd.
Het was een mooie dag daar in Rees.Het weer zat mee.Goed georganiseerd.Voor onze fam.was het de eerste keer.Wij komen uit Haarlem en kwamen er toevallig achter dat er een herdenking zou zijn.Jaren geleden zijn wij met ons gezin al een keer naar Rees gegaan om de plaats te zoeken ,waar onze vader in de oorlog zo’n verschrikkelijke tijd heeft gehad.Toen stond de dakpannenfabriek er nog wel.Maar de mensen uit de buurt wilden daar toen totaal niet over praten , ze deden net alsof daar niets gebeurd was.Gelukkig zijn we nu jaren verder en wordt wel bevestigd dat er verschrikkelijke dingen zijn gebeurd.Wat ik wel miste deze keer ,dat er geen restanten van de dakpannenfabriek aanwezig waren maar ook geen foto’s van hoe het er uitzag toen.
Wat heel bijzonder was : 3 overlevenden van Kamp Rees , die met ons konden en wilden praten over die tijd.Onze vader kon dat tijdens zijn leven niet of nauwelijks.Hij was na de oorlog een jaar lang niet de oude , zei mijn moeder altijd .
Ook vond ik het fijn om met mensen uit die buurt te kunnen praten over hoe zij dat destijds ervaren hebben.
Zij konden er ook niets aan doen dat hun stad was uitgekozen door het Diutse leger.De man die ik sprak ,vertelde dat veel mensen uit de buurt zagen hoe de dwangarbeiders moesten graven , tankwallen ? loopgraven ? ,weer of geen weer en duidelijk onder dwang en ondervoed. Des te meer is te prijzen dat veel mensen eten en of andere benodigheden gaven aan de dwangarbeiders .Ze liepen daarbij ook een risico ,want dat wilden de kampleiders niet!Sommige mensen hadden bepaalde dagen aan de achterkant van hun huizen iets staan van eten en drinken ,dan konden de dwangarbeiders dat stiekem ophalen.
Hulde voor deze mensen.
Mijn vader is gevlucht uit het kamp en vond toen onderdak bij een boer uit Emmerich.Wij weten niet meer zijn naam en adres.Maar mijn vader en moeder zijn daar na de oorlog nog vaak geweest uit dankbaarheid.Hoelang mijn vader daar heeft gewoond en gewerkt ,weten wij niet ,maar deze mensen zijn wel heel belangrijk geweest voor mijn vader.Mijn zus was er ook een keer bij toen ze op bezoek gingen.Toen waren de boer en boerin al heel oud zei ze .Maar er was ook een dochter.Tijdens de wandeling viel mij de naam van de fam.Post in ,maar ik weet het niet zeker.Nu is mijn misschien wel onmogelijke vraag : zijn er namen bekend van boeren uit Emmerich die meneer Alders uit Haarlem in huis hebben gehad ?
Graag hoor ik nog wat van U en bedankt voor het organiseren van de tocht,groetjes Anneke Alders uit Haarlem.