Het I.O.M (International Organization for Migration) is  gehuisvest te Zwitserland ; (Compensation for Forced Labour Programme, 17 Route des Morillos, Po Box 71, CH 1211, Geneva 19, Switserland).

Het I.O.M.  heeft de door de oud dwangarbeiders ingezonden claims i.v.m de dwangarbeid in Duitsland zoveel mogelijk afgehandeld. In de diverse kranten stond vermeld dat  het I.O.M. voor 31-12-2006,  bijna 99 % van alle verzoeken had afgehandeld en dat een ieder die in aanmerking kwam voor een uitkering, uitbetaald zou zijn.

In eerste instantie werden alle verzoeken, m.b.t verblijf in Kamp Rees, resoluut afgewezen. Men zou als dwangarbeider aldaar niet te maken hebben gehad met o.a. erbarmelijke omstandigheden, zoals slechte voeding, slechte huisvesting, en constante bewaking e.d.  Tevens was het kamp niet in de Duitse wet aangegeven als Strafkamp.

Velen hebben op deze beslissing, een bezwaarschrift ingediend. De Stichting Dwangarbeiders Apeldoorn 1940-1945, heeft het I.O.M. diverse keren benaderd middels aangetekende brieven en  e-mails . Ook heeft genoemde Stichting er twee boeken zijnde de 1e en de  2e druk van “de verzwegen deportatie” naar het I.O.M gestuurd. Daarvoor hebben wij nimmer een dankwoord terug ontvangen. Op de ingezonden brieven en e-mails werd zelfs  niet eens gereageerd.

Helaas hebben velen wederom op hun bezwaarschrift  een negatief advies ontvangen. Velen hebben zelfs  nooit een bericht ontvangen op het ingediende bezwaarschrift.  Er is deze week ( eind maart 2007 ) te Apeldoorn een afwijzing binnen gekomen bij een oud dwangarbeider ( de hr K.Ribbink) en deze beslissing was gedateerd  d.d  29-12-2006 en de brief was niet voorzien van een data-stempel. Wellicht dat nog vele afwijzingen zullen volgen.

Voorzover bekend zijn er slechts enkele oud dwangarbeiders  uit Apeldoorn, Haarlem en Scheveningen, in het gelijk gesteld en schadeloosgesteld door het I.O.M. (  Voor zover wij weten hebben slechts enkele personen een uitkering ontvangen, o.a. de heren Buurman, van Essen, Mulder, Hokkeling)  Het is onbegrijpelijk dat men de een wel een schadevergoeding toekent en de ander niet.  Er is, zo lijkt het, duidelijk sprake van willekeur, bij de toekenning c.q erkenning van het leed welke men heeft geleden in o.a. Rees, Empel-Rees en Bienen.

Volgens een schrijven van het IOM , in mei 2007 gericht aan de heer Doppenberg, heeft  het IOM zichzelf opgeheven en worden er geen zaken meer behandeld en zijn ze dus niet meer te bereiken.

Zij die een uitkering hebben mogen ontvangen, feliciteren wij met hun erkenning en geldbedrag.

Zij die nooit iets hebben mogen ontvangen, kunnen wij alleen steunen in hun verdriet. Het ging de oud dwangarbeiders niet om een geldelijke tegemoetkoming, maar om het woordje sorry of het woord excuses. Nogmaals het ongelooflijk dat er slechts een 5 tal mensen een tegemoetkoming hebben ontvangen en vele honderden niet eens een bericht terug hebben ontvangen op hun beroep c.q. bezwaarschrift. Het is echt van de gekke, dat het IOM onderscheid heeft gemaakt tussen personen, welke allemaal hetzelfde hebben moeten meemaken.

Meer informatie is te vinden op de volgende website:

Officiele website van het IOM